विद्येनेंच मनुष्या आलें श्रेष्ठत्व ह्या जगामाजीं;

 न दिसे एकहि वस्तूविद्येनेंही असाध्य आहे जी.।।१।।

 देउनि किंवा भोगुनि उणें न होतांसदैव वाढतसे

 ऐसें एकच विद्या-धन, अद्भुत गुण न हा दुज्यांत वसे. ।।२।।

नानाविध रत्नांची, कनकांचीं असति भूषणें फार;

परि विद्यासम एकहि शोभादायक नसे अलंकार. ।।३।।

 या साऱ्या भुवनीं हित-कर विद्येसारखा सखा नाहीं;

 अनुकूळ ती जयाला नित्य तयाला उणें नसे कांही. ।।४।।

गुरुपरि उपदेश करी, संकट-समयीं उपायही सुचवी,

 चिंतित फळ देउनियां कल्पतरूपरि मनोरथां पुरवी. ।।५।।

यापरि सकल सुखें जी देई, दु:खें समस्त जी वारी,

 त्या विद्यादेवीतें अनन्यभावें सदा भजा भारी. ।।६।।